De tweede week
Even een update vanuit Amerika. De tweede week verliep goed. Even wennen, want nu begonnen de therapieën echt van start te gaan.
Op maandag heb ik gelijk iets nieuws uitgeprobeerd. Ze hebben hier op het Shepherd Center ‘Lokomat Robots’. Deze robots zijn ervoor gemaakt om de spieraansturing van mensen te bevorderen. Ook dit zorgt weer voor prikkels in de hersenen. Ik heb in zo’n robot mogen staan en lopen, met behulp van een korset en allerlei andere toeters en bellen. De Robot liep voor me maar ik kon wel voelen hoe het was om te lopen, echt heel gaaf!
Ik heb meer uren therapie in de week momenteel. Het is zwaar, maar ik merk wel dat het iets doet. Ik heb namelijk vandaag (17 oktober), een week later, weer in de Robot gelopen en dat ging stukken beter. De robot werd vorige week ingesteld op het tillen van mijn volledige gewicht, maar vandaag heb ik daar een deel van zelf gedragen tijdens het lopen.
Verder heb ik veel therapie met gebruik van elektroden. Kleine elektrische schokjes op mijn spieren. Door middel van een apparaat en stickers met daarin elektroden voel ik ze. Daar krijg ik er volgende week nog meer van. Deze elektroden kreeg ik in Nederland altijd op mijn polsen. Nu krijg ik ze overal. (Ik heb ze al op mijn schouders, bovenarmen, rug en benen gehad).
Om mijn voeten in een stand van 90 graden te houden zijn er vorige week ook gipsspalken voor overdag aangemeten. Erg charmant zijn ze niet, maar als ik zo mijn voeten in de goede stand kan houden…, dan kunnen ze ook niet scheef gaan groeien. Ik heb er vandaag (17 oktober) een paar schoenen bij gekregen waar mijn voeten en de spalken inpassen. Size 11… dus maatje 44.
Verder heb ik vorige week veel gezeten met hulp op een bank. Dit was om mijn balans te vinden en om te kijken of de spieren reageren. Dit ging de ene keer wat beter dan de andere keer.
Met de logopediste zijn we begonnen om met slikken het hoofd rechtop te houden. Ook oefenen we om mijn mond dicht te houden tijdens het eten, zodat er druk is in mijn mond en slikken makkelijker gaat. Mijn mond dichthouden en mijn hoofd rechtop houden gaat aardig goed, maar dan het slikken, dat valt nog wat tegen. Dat wordt flink oefenen!
Als laatste heb ik nog met behulp van meerdere mensen aan een tafel gestaan. Ik werd deze keer niet via een stoel omhoog gehesen, maar door iemand die mij omhoogtrok. Ik heb tijdens therapieën altijd een band om mijn middel en met die band trokken ze mij omhoog. Twee mensen houden mijn voeten vast, 1 persoon (vaak de therapeut) trekt mij dan omhoog en als laatste is er 1 persoon die de tafel omhoog takelt. Op de foto van dit bericht zie je hoe het er ongeveer uit ziet.
Toen was er natuurlijk weekend. We hebben afgelopen weekend niet heel veel bijzonders gedaan. Veel bijgeslapen, want het zijn zware weken. Zondag zijn we nog naar een park geweest die hier bij het Shepherd Center zit. Een erg mooi park.
Vandaag zijn we weer begonnen met een nieuwe week, dus nieuwe kansen. Ik ga in ieder geval erg mijn best doen!